Amazon Kızılderilileri: Peru'daki Bora Halkıyla Vahşi Bir Karşılaşma

Amazon Kızılderilileri: Peru'daki Bora Halkıyla Vahşi Bir Karşılaşma tarafından yazılmıştır Ole Balslev.

Iquitos - Amazon'daki Kızılderililere giriş

Iquitos, kuzeyde 400.000 nüfuslu büyük bir şehirdir Peru ortasında Amazon ormanı dünyanın su açısından en zengin nehri Amazon'un yanında. Dünyanın hiçbir yolunun bulunmadığı en büyük şehridir. Iquitos'a ulaşmak için uçmanız veya nehirlerde yelken açmanız gerekiyor. Amazon Kızılderilileri için Iquitos dünyaya açılan kapıdır ve bunun tersi de geçerlidir.

Peki bu 400.000 kişi yaşamak için ne yapıyor? Bilmiyorum. Bence iğrenç bir büyük şehir. Bangkok'tan sonra ikinci, muhtemelen dünyanın en çok tuk-tuk'a sahip şehridir.

Tüm yıl boyunca geceleri 23 derece civarında ve gündüzleri 30 derecenin üzerindedir. Ve rahatsız edici nemli bir ısı.

Bazı taksi şoförleri pansiyonuma veya 'hospedaje'ye gitmeye cesaret edemiyor; çünkü orası tehlikeli bir gecekondu bölgesinde. Ama pansiyondaki uzun saçlı genç bana polisin arada bir geldiğini, bu yüzden hiçbir şeyden korkmamam gerektiğini söyledi.

Ve neredeyse hiç korkmuyorum. Aksi halde bu şekilde seyahat edemem.

Rio Napo'dan Puerto Arica'ya - Amazon'daki Kızılderililere giderken

Puerto de Productores limanına gittim. Liman gibi görünmüyordu. Bazı teknelere ulaşmak için su üzerindeki tahtalar üzerinde dengelemek zorunda kaldım. Dıştan takma motora sahip düz tabanlı bir kargo teknesiyle Amazon Nehri'nin aşağısına doğru yelken açtım.

Çok az parayla birkaç yolcu aldı. Yol boyunca sahile insanlar bırakıldı. 3 saat sonra sahilde kargo teknesinden atladım bile. Sonra tuk-tuk ile 6 kilometre karadan Rio Napo Nehri üzerindeki Mazan köyüne gittim.

Amazon Nehri'nin bu kolu üzerinde güzel bir küçük köy. Küçük, ucuz, pis bir yerde uyudum Konaklama su akmadan. Ertesi sabah bir feribotla Rio Napo'nun yukarısına gittim. Rio Napo burada 1 kilometre genişliğinde. Feribot, insanların uyuduğu veya rahatladığı hamaklarla doludur.

Yolculuğun 6-8 saat süreceğini sanıyordum. Ve kaptan 'mañana' dediğinde, bunun bir yanlış anlama olduğunu düşündüm, ama yolculuk aslında 21 saat sürdü. Yol boyunca, feribot uçurumun altında sahilde 50 defadan fazla durdu ve yük boşaltıldı. Ve insanlar atladı.

Planım büyük olduğunu düşündüğüm yere yelken açmaktı: Puerto Arica. Ve oradan kuzeydeki orman içinden geçerek Rio Putumaya'ya 80 km'lik çakıllı bir yol boyunca; Peru ile arasındaki sınır nehri Kolombiya.

Eski bir 'lastik köy' var. Oradan Huitoto Kızılderililerinin köyüne gitmeye çalışırdım. Ama her zamanki gibi seyahatlerimde her şey oldukça farklı gitti.

Puerto Arica'ya varış. Puerto liman demektir ama ne liman ne de büyük bir şehir vardı. -de Gece saat 5'te zifiri karanlıkta dümenci vapuru sahile/sahile götürdü ve burada inmem gereken yerin burası olduğunu söyledi. Hayır dedim".

Ama dümenci "si" dedi. Ne evler, ne kulübeler, ne de ışıklar vardı. Vapurdan sahile atladım. Sonra neredeyse dik, kaygan, çamurlu 8 metrelik bir yokuşu tırmandım.

Ormana hoşgeldin

Ormanın karanlığında bir boa, bir anakonda, bir leopar ve belki de nehirde bir kayman hayal ettim. Diğer vahşi hayvanlar. Ve bütün hayvanlar şöyle düşündü: "Aptal beyaz adamın burada, yağmur ormanında bizimle ne işi var? Ama teklifin için teşekkür ederim!”

Ama sonra bana doğru gelen iki el feneri gördüm. Köyün öğretmeni ve 15 yaşındaki oğluydu.

Oğul beni köye giden bir kol boyunca 2 km boyunca oyulmuş bir ağaç gövdesinde yelken açtı. Köyde kazıklar üzerinde 15 kulübe ve yaklaşık 150 kişi vardı. Hepsi bir yanlış anlamaydı. Kartım güncel değil.

Daha sonra öğretmenle yaşadım. Kimse İngilizce konuşmuyordu - sadece İspanyolca. Sabah akşam balık yedik ve çay içtik. Haritamda işaretlenmiş çim yol gitmişti.

Artık bataklığın karşısında 4 metre yüksekliğinde, 12 metre genişliğinde bir baraj vardı. Yol uzun yıllardır çalışmıyor. Öğretmen ve ben 2 km boyunca yürüdük. Daha uzaktaki setin çalılarla kaplı olduğunu ve ortasında bir nehrin setin tamamını alıp götürdüğünü söyledi.

Öğretmen, Rio Putumayo'ya 3 günde gidebilirdim ama sonra geceyi iki kez geçirmek zorunda kaldım ve hayatta kalma şansım azdı, diye düşündü öğretmen.

Kolombiya'ya o yürüyüşe çıkmamaya karar verdim.

Belki 100 yıl önce yol, orada çıkarılan kauçuğu Puerto Arica'ya ve oradan tekneyle Rio Napo'dan Iquitos'a taşımak için inşa edildi. Veya belki de yol, Peru ordusunu yağmur ormanlarından Peru ile Kolombiya arasındaki birçok sınır savaşına taşımak için de kullanılıyordu.

Bunun yerine bu küçük köyde harika bir deneyim yaşadım. Gerçekten iletişim kuramamamıza rağmen insanlar bana karşı iyi davrandılar. Köyde tek bir Hintli yaşıyordu. Akşam saat 20'de karanlıkta, öğretmenin 13 yaşındaki oğlu ve ben, 40 metre ötedeki uzun kulübeden anakonda boğucu bir yılan bulan iki çiftçiyi gördük.

Şimdi onu yakalayıp öldürmeye çalıştılar. İşe yaradı mı bilmiyorum. Artık Amazon Kızılderililerine olan yolculuğuma devam etme zamanı gelmişti.

Ahşap zeminde uyudum ama üzerinde cibinlik vardı. Bir sürat teknesi olan 'rápido' ile Iquitos'a geri döndüm. Hoş olmayan feribottan daha pahalıydı ama çok daha hızlıydı. 13 yaşındaki çocuk beni içi boş kütükle Rio Napo'ya götürdü.

Orada bir setin üzerine çıktı ve onu görüp duyduğunda tişörtüyle rápido'ya işaret verdi.

Ormanın gizeminde bir keşif yolculuğunda

Pazar günü, önümüzdeki iki haftayı birlikte geçirecek olan toplam 13 Danimarkalı grupla tanıştım. Pazartesi günü Iquitos'tan Nauta yakınlarındaki ormana giden bir otobüse binmiştik. Üç gün boyunca ormanda dolaştık. Benim için biraz hayal kırıklığı oldu çünkü büyük hayvan görmedik.

Sadece küçük bir Tamarin maymunu, küçük zehirli kurbağalar, örümcekler, karıncalar, termitler ve diğer böcekleri gördük. Üç saatlik botanik yürüyüşünde çeşitli nadir ağaç, çalı ve diğer bitkileri gördük. Kazıkların üzerindeki ilkel kulübelerde iki gece geçirdik.

Geçen gün Rio Mauro nehrine ulaşana kadar ormanda beş saat boyunca kilometrelerce yürüdük.

Daha sonra birkaç saat boyunca akıntıya karşı yelken açtık. Ormanda her gün gün ortasında şiddetli yağmur yağıyordu. Sık sık 30 cm derinliğindeki yağmur su birikintilerinden geçtik ve derelerin üzerindeki kütükler üzerinde denge kurduk. 10 metre genişliğindeki büyük bir derede içi boş bir kütüğün üzerinden kürekle geçtik. Teknenin gittiği yerde nihayet yeniden toprak bir yol vardı.

Burada bir tuk-tuk ile Iquitos'a geri döndük.

Amazon'da Bora Kızılderililerinin Hayatı

Amazon'dan beş saat sonra bir feribotla Pebas'a yelken açtık; Amazon'un bir kolu olan Rio Ampiyacu'nun sekiz km içinde büyük bir köy. 5.000 nüfusu var. Çok fazla Kızılderili değil. Ertesi gün, Rio Ampiyacu'nun yukarısında, dıştan takma motorlu iki dar, uzun teknede yelken açtık. Ve daha sonra Rio Ampiyacu'nun, Rio Yahusyacu'nun bir kolu.

Toplamda, Pebas'tan Amazon Kızılderililerinden bazılarının, Bora kabilesinin yaşadığı Brillo Nuevo köyüne altı saat yelken açtık. Burada sekiz gün kaldık. Kazıklar üzerinde yaklaşık 60 ev var. Şef Darwin'in evinde yattık.

Darwin şef seçildi, 29 yaşında ve üniversite diploması var. Modern dünyanın dışından gelen etkilerin Bora halkını ve Amazon'un tüm Kızılderililerini büyük ölçüde etkilediği bu gün ve çağda, Bora kültürünü sağlam tutmaya çalışmanın çok bilincindedir.

Neredeyse hepimiz hamaklarda uyuduk. Biz Danimarkalılar, Nestor'un karısı Milda'ya ve ayrıca yerel bir Bora kadın aşçısına yardım eden üç yemek ekibine ayrıldık. Nestor ve Milda, yine Rio Yahusyacu'daki Pucaurquillo köyünden. Bu köy, hem Huitoto hem de Bora Kızılderililerine ev sahipliği yaptığı için özeldir.

Nestor huitoto, Milda ise Bora'dır. Eşi Milda şef iken Nestor bizim için tercüman ve yardımcı oldu. Bize çok büyük yardımı olan mutlu ve açık insanlar. Amazon'daki Bora Kızılderilileri, anakonda boğucu yılan gibi birkaç fit uzunluğunda büyüyebilen ve Amazon'da yaşayabilen boa boğucu yılanın adını almıştır.

Bir gün ormandaki Kızılderililerin koka bitkileri yetiştirdiği bir bölgeye gittik. Ancak geniş bir alan değildi. Bora yerlilerinin koka yapraklarıyla dolu bir sepet toplamasına yardım ettik. Üst yaprakları veya sarı olanları değil, sadece büyük, yeşil yaprakları aldık. Çıplak ayakla ormanın içinden koka plantasyonuna kadar üç km yürüdüm. "Çıplak ayakla Kızılderililer" oynadım. Bu aptalcaydı!

Ertesi gün köy kliniğine gitmem gerekti. İlaç, ağrı kesici, idrar söktürücü ve antibiyotik verildi. Erkek hemşirenin uysal maymunu benim için kanepeye fırladı. Köyde kl'den elektrik yapan jeneratörler var. 18 ila kl. 22.

Eski şamanı birkaç kez ziyaret ettik. Köyün kültürel ve ruhani lideridir. Çoğunlukla koka yapraklarını çiğnemekten şüpheleniyor… Maceralı bir yaratılış hikayesi biçiminde bir tür heyecan verici macera anlattı. Ve o, yüce bir ruhun, "Yaratıcı" nın ve birçok alt-ruhun olduğunu açıkladı. Bir dişi ve bir erkek olmak üzere büyük bir çift davul çaldı.

Genellikle iki şaman vardır; biri barış için, diğeri savaş gibi saldırganlar için.

İnançlar ve gelenekler

Her öğleden sonra nehirde sıcakta yıkanırdım. Neyse ki suda kayman ya da yılanla karşılaşmadım. Karşılığında, ağaçlarda ve üzerimdeki havada pek çok osprey artı başka kartallar, yırtıcı kuşlar ve akbabalar vardı.

Pazar sabahı 10 Kızılderili'nin bulunduğu küçük bir Evanjelik kilisesini ziyaret ettim. Rahip, gece ormanda avlandığı için törene geç kaldı. Birçok aile ziyaretine gittik, Amazon'daki Kızılderililere Danimarka'daki hayatımızın fotoğraflarını gösterdik ve Bora Kızılderilileri bize hayatlarını anlattı.

Grubumuz ayrıldıktan sonra. Danimarkalı erkekler, farklı yaşlardaki üç Kızılderili erkekle konuştular. Ve Danimarkalı kadınlar Kızılderili kadınlarla iletişim kurdu. Hintli bir kadın, yucca yaprak şeritlerinden benim için güzel bir kemer yaptı.

Bora Kızılderilileri çeşitli hediyeler verdiler; bir bayan üç küçük kızım için üç küçük çanta yaptı, yaşlı bir Kızılderili 15 yaşındaki oğlum için bir solunum tüpünün bir kopyasını yaptı. Geçmişte Kızılderililer nefes tüpleriyle avlanmaya ve hayvanlara zehirli oklar atmaya giderlerdi. Zehir kurbağalardan veya zehirli bitkilerden geldi. Bugün tüfeklerle avlanıyorlar.

Yemek özel bir şeydi. Bir gün öğle yemeğinde XNUMX-XNUMX kilo ağırlığında büyük bir orman faresi yedik. Pazartesi bazı Kızılderililerle avlanıyorduk. Dört küçük fare kapanı kurdular. Ertesi sabah kontrol edildiklerinde, tuzaklardan birinde büyük bir fare vardı.

Ormanda uzun bir çizgide yürüdük. Önde gelen Kızılderili bir yılan tarafından ısırıldı. Ama zehirli değildi; yuvarlak gözleri vardı. Zehirli yılanların küçük dikey çizgiler gibi gözleri vardır. Yılan küçüktü; bir santimetre çapında ve bir metre uzunluğunda.

Öndeki Kızılderilinin bizim gibi lastik çizme giymemesinin nedeni, iki gün önce bir sülük tarafından ısırılmış olduğu için yarasının olmasıydı.

Kızılderililerin tarlasını da gördük. Bu 'tuzak ve yak' tarımdı. Büyük bir iş.

Amazon'da Bora Kızılderilileri ile ağaç ziyafeti

Cumartesi günü, Rio Yahusyacu'nun yukarısında, Ancon Colonia adında daha küçük bir Bora köyüne doğru 40 dakika yelken açtık. O gün Mart ayında yılda sadece bir kez düzenlenen kutsal bir animist festivali vardı.

Daha sonra bize o partiye katılan ilk beyaz insanlar olduğumuz söylendi. Parti özel bir ağaç içindi. Tüm genç erkek Kızılderililer farklı hayvanlar gibi giyinmişlerdi, yani ağacın yapraklarında, çiçeklerinde ve meyvelerinde yaşayan tüm hayvanlar.

Kızılderililer yakınlardaki beş köyden geldiler ve şeritler halinde yırtılmış palmiye yaprakları giymişlerdi. Ve başın tamamı bir maske ile kaplıydı.

30 metre çapında ve 20 metre yüksekliğindeki şamanın büyük kutsal kulübesi olan 'malluca'ya sırayla dans ettiler. Bir Bora Kızılderilisi papağan gibi giyinmişti ve o malluca'ya dans etmeye geldiğinde "Ole" diye bağırdım ve "papağan" yüksek sesle "Ole" diye cevap verdi.

Bir kardeşlik şöleniydi. Tüm kostümlü Kızılderili dansçılar, ev sahibi şamana gelerek ve son zamanlarda yakaladıkları tüm hayvanları ona vererek dansı bitirdi: Tembel hayvanlar, kurbağalar, armadillolar, tavşanlar, tavşanlar, balıklar, yılanlar, maymunlar, kuşlar, sıçanlar. Sonra karşılığında şamanın karısı Kızılderililere büyük, yassı, beyaz yucca ekmeği verildi.

Günün ilerleyen saatlerinde ve gece geç saatlere kadar zincirleme bir dans vardı. Enstrüman yok - sadece dansçıların uyumu. Şarkı monoton, tekrarlayıcı ve neredeyse hipnotize ediciydi, öyle ki dansçılar bir tür transa girdiler.

Ortadaki iki adam dansı yönetti. Arkalarında dans eden adamlardan oluşan büyük bir halka vardı. Ve etraflarında dans eden kadınlardan oluşan bir halka... Her birinin sol eli yanındaki adamın sağ omzundaydı.

Ziyafette tavşana benzer bir hayvan, armadillo, yılan ve maymun yedi. Parti 19 saat sürdü. Parti bitmeden önce, karanlık klik 22 ile Brillo Nuevo'ya geri döndük, geniş uzun teknede yorgunduk. Karanlıkta eve varmak biraz daha uzun sürdü çünkü nehir dardı ve hiçbir şey göremiyorduk.

Karanlıkta büyük bir ağacı sıyırdığımızda, yolcu arkadaşlarımdan biri ciddi bir baş ağrısı çekmeye çok yaklaştı.

Olağanüstü hal – Amazon'daki Kızılderililere kaotik veda

Brillo Nuevo'da dış dünyadan kopuktuk. Telefon veya internet yok. Corona virüsü nedeniyle Peru, Pazar günü sokağa çıkma yasağıyla olağanüstü hal ilan edildi. Ancak Brillo Nuevo ormanının derinliklerinde bunun hakkında hiçbir şey bilmiyorduk.

Tesadüfen bunu çarşamba öğleden sonra Pebas'tan bir tekne geldiğinde öğrendik. Plana göre perşembe günü Pebas'a doğru yola çıkmalıydık. Ama bunun yerine bir tekne kiraladık ve akşam Brillo Nuevo'dan yola çıktık. Bunun gizlice yapılması gerekiyordu. Amazon'daki Kızılderililerle biraz kaotik bir ayrılığa dönüştü.

Küçük kollar boyunca beş saat yelken açtıktan sonra Pebas'a geldiğimizde, motora yakıt koymak zorunda kaldık. Işıksız, yavaşça ve olabildiğince sessizce kıyıya kaydı. Pebas'ta, donanmanın 50 litre yakıt aldığımız geniş bir üssü var.

Burada ayrıca yelken açmaya devam edebilmek için koruma parası / yolsuzluk ödememiz gerekiyordu. Bu, yol boyunca üç veya dört kez tekrarlandı. Teknenin arkasında bizi koruyan silahlı bir adam oturdu. Tekne insanı gibi hissettik. Ama tüm bunlar en kötüsü değildi.

Büyük Amazon Nehri üzerinde, gecenin karanlığında Iquitos'a doğru tam hızla yukarı doğru yelken açtık.

Aniden iki büyük kütüğün üzerinden geçtik. Çok büyük darbeler ve sıçramalar verdi. Teknenin dibinde bir delik olduğunu sanıyordum. Nehrin en yakın kıyısının nerede olduğunu hemen öğrendim.

Amazon birkaç kilometre genişliğinde ve eğer tekne batarsa ​​en yakın kıyıya yüzmek zorunda kalıyordum.

Nehirde kaymanlar ve bankalarda anacondas ve boas yılanları vardır. Ama neyse ki o kadar da yanlış gitmedi. Sabah yedide Iquitos'a vardık ve dümenci otelimize kadar yelken açtı. Birkaç merdiven çıkıp taş döşeli bir odaya çıktık, üzerinden ve güvende olduğumuz otele girdik.

Daha sonra birinin fotoğrafımızı çektiğini ve Facebook'ta "Gringos Iquitos'a geldi - Asyalılarla temas halindeydiler" yazısını paylaştığını öğrendik. Bizimle ilgili benzer yalanlar yerel radyoda da yer aldı. Çeşitli uçaklarla tahliye edilmeden önce çoğumuz 21 gün otelde mahsur kaldık.

Çoğunlukla eve hızlı bir şekilde dönmek için acele eden birkaç kişi dışında, Danimarkalı grupta güzel ve benzersiz bir birlik vardı. Huitoto Hintli Nestor ve eşi Milda'nın yanı sıra bizim için yemek pişiren Bora Kızılderilisinden iyi yardım aldık.

Otele kapatılmanın en kötü yanı bizim güçsüzlüğümüzdü. Durumumuz hakkında kendimiz hiçbir şey yapamayacağımız gerçeği. Bu yüzden grubun sonuna kadar bir arada kalması iyi oldu. Danimarkalı Perulu Bertha tercüman olarak hazır bulundu. Ayrıca moralimizi yüksek tutmamıza da yardımcı oldu. Betina ile birlikte en son tahliye edilen Bertha idi.

Herkes eve geldi ve hiçbirimiz Amazon Kızılderilileri ile Peru'daki maceramızı unutmayacağız.

Amazon, Peru'daki 5 muhteşem manzara:

• Manu Ulusal Parkı
• Iquitos
• Pacaya-Samiria Milli Parkı
• Amazon Nehri
• Chachapoyas ve Kuelap Kalesi

---

Biliyor muydunuz: Tripadvisor'ın milyonlarca kullanıcısına göre dünyanın en iyi 7 yemek şehri

7: İspanya'da Barselona
6: Hindistan'da Yeni Delhi
Haber bültenine kaydolarak 1-5 arasındaki sayıları hemen alın ve hoş geldiniz e-postasına bakın:

Bültene şimdi kaydolun ve ücretsiz bir e-kitap alın, en sevdiğiniz yerler için seyahat ipuçları alın ve seyahat ödülleri kazanın

Bülten ayda birkaç kez gönderilir. Bakın veri politikası burada.

Eğer insansanız bu alanı boş bırakın: